De pratende vis

Leuk om te horen. Gisteren tijdens het Advocatie Live congres. Waar een heleboel advocaten (van stagiair tot partner) bijeenkomen om over het vak/branche/ontwikkelingen te praten. Allen is het eens: we moeten andersoortige mensen binnen ons vakgebied verwelkomen. Dit om vernieuwing een handje te helpen. Want dat is voor de langere termijn echt nodig. En al luisterend realiseerde ik me dat dit over mij ging. Al mijn mede sollicitanten op mijn prachtige functie kwamen uit de advocatuur en ik als enige niet. Chapeau voor de sollicitatiecommissie dat ze mij de baan gunden. En nog verder luisterend en mijmerend (zoveel nieuws was er eerlijk gezegd voor mij niet te horen) gingen mijn gedachten terug in de tijd naar de young professionals van Jelmer. Die ik altijd op pad stuurde om pionierend werk te verrichten binnen de civiel technische branche. Schud de boel binnen jullie projecten maar goed op jongens en meiden, jullie mogen tegen de gevestigde (lees: vergrijzende) orde strijden. Aan de bedrijven waar de trainees aan het werk gingen gaf ik altijd het advies om niet één maar minimaal twee young professionals aan het team toe te voegen. Verandering is namelijk niet te doen in je eentje. Dan wordt het vechten tegen de bierkaai en dat is zielig.

En ineens bedacht ik me.. ben ik nu dan die zielige eenzame bierkaai-vechter geworden? Zo voelt het gelukkig niet, maar ik denk wel dat het af en toe aan de orde is. Ik voel me als een vis in het water in mijn functie, maar merk soms wel dat ik alleen zwem of voor de troepen uit zwem. Of hopeloos achterblijf omdat ik niet doorheb dat de rest al is doorgezwommen. En vind ik dat erg? Nee, niet erg. Maar maakt wel dat ik af en toe op zoek ga naar andere vreemde snuiters binnen de advocatuur (noem ze lotgenoten). Of juist behoefte heb aan gesprekken met geciviliseerde vogels, zowel binnen als buiten ons kantoor. Gewoon om te horen ‘hoe het hoort’ en ‘wat de bedoeling is/was’. En aangezien ik contact met mensen het allerleukst van werken vind, blijf ik zo met veel pluimage in contact. En praten en zwemmen (al ren ik liever..) is een hele goede combinatie.

PS. Nu ik mijn blogpost nog eens doorlees kan ik altijd nog gaan werken in een dierenwinkel.