Een laatste blogpost voor dit jaar. Tijd om de balans op te maken. Nu kan ik heel idyllisch zeggen dat ik dit onder de kerstboom doe, maar dat is niet zo. Ik doe het gewoon tussen de bedrijven door. Net als anders. Deze week zelfs nog twee dagen gewerkt. Lekker zonder files naar Vinkeveen. Heerlijk. Donderdag en vrijdag was ik wel vrij, maar dan stond er weer een lange lijst prive-klusjes te wachten. Vind ik dat erg? Nee hoor. Hoe meer te doen, hoe meer vreugde! 🙂
Al luisterend naar de top 2000 (waarom ik daar steeds weer naar luister weet ik eigenlijk niet. Ik hoop altijd weer dat het volgende nummer een toppertje is en dan valt het vaak toch weer tegen..) laat ik mijn gedachten op de vrije loop. 2011 is een mooi, bijzonder, heftig en druk jaar geweest. Een voor mij mijlpaal-jaar. Niet alleen qua het bereiken van een nieuw decennium in leeftijd, maar voor om:
- het vieren van deze mijlpaal met een fantastisch muziek-tuinfeest met veel vrienden en familie, een super DJ, goede catering en met een heerlijke temperatuur (mede door het dansen).
- het doen van een detox-vakantie in Turkije waar ik heb ervaren hoe het is om een week niet te eten (en te leven op vier sapjes per dag), wel te sporten en om weer hele nieuwe mensen te leren kennen.
- het lopen van twee halve marathons, waarbij de een zorgde voor een dieptepunt (Utrecht.. bijna 2,5 uur.. was veel te warm) en de ander zorgde voor een hoogtepunt (Eindhoven.. binnen de 2 uur.. sfeer was fantastisch).
- Het uitbouwen van Jelmer op een wijze waar ik heel blij van word. Er is afgelopen jaar veel gerealiseerd, waaronder een nieuwe huisstijl. En die is moohoooi!!
En natuurlijk een jaar waar ik vol heb genoten van mijn man (die gewisseld is van werkgever en daardoor zijn werkvreugde weer hervonden heeft), mijn kinderen (die steeds groter, grappiger en bijdehandter worden), familie (hoera, weer een nieuw nichtje erbij), vrienden (leve Facebook – hihi) en van Jelmer (waarvan sommige mensen denken dat Jelmer een nieuw familielid is > gezien het enthousiasme en de tijd die ik besteed aan Jelmer kan ik me dat overigens heel goed voorstellen).
Het afgelopen jaar kende niet alleen highlights, ook een aantal lowlights, waarvan er eentje de boventoon voert. Onze familie-vriendin Leontien heeft kanker gekregen en doorloopt nu een heel zwaar traject. Haar diagnose is gesteld toen ze zwanger was. Lichtpuntje is wel dat Lars op 21 september gezond geboren is. Leontien, je bent op de goede weg. Houd vol!
De overige dieptepunten van 2011 vallen in het niet bij bovenstaande. Eentje toch nog even noemen:
- Vol goede moed begon in in september aan een cursus Italiaans bij de Volksuniversiteit. Eerste lessen gingen nog prima. Vooral het huiswerk was nog goed te doen. In de loop van de weken werd vooral het huiswerk opgeschroefd en daar kreeg ik echte huiswerkstress van. De les was op dinsdagavond. De rest van de week vergat ik het te maken en in het weekend borrelde de huiswerkstress op. Ik nam me altijd voor mijn huiswerk te maken op zondag. Oef.. op maandag bleek dat ik het (weer) was ‘vergeten’ en dan maar inplannen om het maandagavond te doen. Tjee.. op dinsdag bleek wederom dat ik het niet had gemaakt en dan maar hopen dat ik nog een gaatje vond om het (net) voor de les te maken. Niet dus. En echt waar.. ik kreeg altijd als eerste de beurt om mijn antwoorden op de invuloefeningen voor te dragen (in het Italiaans uiteraard). En dan zat ik daar weer ter plekke te bladeren en te gokken op het goede antwoord (later kwam ik er achter dat de juiste antwoorden achterin het boek waren opgenomen). Echt een gevalletje van niet op het juiste moment aan deze uitdaging begonnen. In december heb ik de klas aangegeven na de kerstvakantie niet meer terug te komen. En oh.. wat was dat een opluchting zeg! (dat is dan wel weer een highlight).
Genoeg teruggeblikt, anders wordt dit meer een roman dan een blogpost. Vooruitblikken doe ik nu nog niet. Dat komt in de eerste blog van 2012. Eerst lekker genieten van de Oud & Nieuw-tradities: lekker borrelen met vrienden, oliebollen eten, vuurwerk afsteken, nog meer borrelen en dan – altijd een beetje wiebelig – het nieuwe jaar in. En ik heb zin in dit nieuwe jaar!
Gelukkig nieuwjaar allemaal!