Het Nieuwe Opdrachtgeven

Back to business. Recentelijk heeft Jelmer een positoneringsopdracht laten uitvoeren op basis van waardebepaling achteraf. Dit is een nieuw concept. In onderstaande blogpost delen we graag onze ervaringen.

Het Nieuwe Opdrachtgeven

Jelmer, talent engineer in de civiele sector, en Hoge ogen communicatie kozen dit voorjaar bij een positioneringsopdracht voor een nieuwe manier van samenwerken: betaling via waardebepaling achteraf door de opdrachtgever. Ester van Heuven (opdrachtgever), directeur Jelmer, en Ellen van Hattem (opdrachtnemer), communicatie-adviseur Hoge ogen communicatie, delen hun verworven inzichten in deze blogpost.

Deel 1 / Iets nieuws proberen!

“Vorig jaar raakte ik tijdens een netwerkborrel in gesprek met een trainer die een nieuwe manier van offreren hanteerde. Ze omschreef, net als een ieder, keurig wat ze aanbod. De hoogte van beloning liet ze echter open. Die is ter beoordeling aan de klant op basis van de geleverde prestatie. Dat vond ik intrigerend. Er is immers altijd het spanningsveld tussen de vraagkant die het liefst voor een dubbeltje op de eerste rang wil zitten en de leverancier die een zo hoog mogelijke winstmarge nastreeft. Toch was haar ervaring dat het in vrijwel alle gevallen goed uitpakt. Kennelijk voelen opdrachtgevers de markt goed aan, ook als ze niet maandelijks dezelfde soort dienstverlening afnemen. Bij de opdracht voor een positioneringsonderzoek van Jelmer ben ik ook het experiment met deze vorm van beloning aangegaan. Inmiddels is de opdracht afgesloten en geëvalueerd. We concludeerden samen dat het proces goed en snel is verlopen en het resultaat een prima basis is voor de toekomst van Jelmer. Nu is het aan mijn opdrachtgever om de waarde te bepalen. Ik ben heel benieuwd hoe Ester dat gaat doen.” (Ellen, 29 juni 2011)

Deel 2 / De winst van waardebepaling achteraf

Ik had het voor mijn vakantie willen afronden, maar voor zo’n waardebepaling moet je toch even gaan zitten. Ik wilde er niet alleen goed over nadenken, maar ook mijn reactie onderbouwd op papier zetten. Op basis van de aanbieding van Ellen heb ik de verschillende onderdelen beoordeeld. Als je al weet wat iets gaat kosten, wordt dat een vaststaand feit. Tenzij het in de uitvoering echt volledig fout loopt, ga je als opdrachtgever niet meer in discussie over de opdrachtsom. Nu was het aan mij te bepalen wat het werk van Ellen voor Jelmer waard was. Dat dwong mij heel goed na te denken over het daadwerkelijke, concrete resultaat van de opdracht. Bijzonder genoeg
maakt dat proces het resultaat waardevoller; ik heb nu nog beter in beeld wat Jelmer aan de nieuwe positionering heeft en hoe we hierop kunnen doorbouwen. De waardebepaling is dus veel meer dan een beoordeling van Ellen met een bedrag dat zij mag factureren. En bottom line heb ik waar voor mijn geld, want ik betaal, vanuit mijn perspectief, ‘geen cent teveel’!” (Ester, 11 augustus 2011)

Deel 3 / Twee tevreden partijen

“De waardebepaling van Jelmer is binnen! Ik ben op meerdere manieren zeer verrast door deze manier van belonen. Zo’n grondige evaluatie heb ik nog nooit van een opdracht gehad. Ik denk overigens dat Ester wel een bijzondere opdrachtgever is; weinigen zullen dit zo zorgvuldig op papier zetten. Maar wellicht ‘dwingt’ deze manier van waardebepaling daar wel toe. Verder geeft het een heel prettig gevoel zeker te weten dat mijn opdrachtgever volledig waar voor haar geld heeft. Geen bedenkingen over de kosten vooraf en ook niet achteraf. Heel bijzonder is dat de waardebepaling van Ester zo goed aansluit bij mijn daadwerkelijke tijdsbesteding op basis van een passend uurtarief. Als opdrachtgever sta je relatief ver van het werk af – het analysewerk, denkwerk, opbouwen van een presentatie e.d. kost vaak meer tijd dan ik zelf inschat. Een opdrachtgever heeft daar dus toch een goed gevoel voor. Vooraf had ik niet verwacht dat ik de beloning op deze manier veel groter zou vinden dan wanneer we bij aanvang dezelfde financiële afspraken hadden gemaakt. Eigenlijk ben ik ‘extra’ tevreden. Ester heeft in haar waardebepaling een apart bedrag voor reis- en onkosten opgenomen. Die was ik zelf al bijna vergeten. Ik heb – met instemming van Ester – dit bedrag overgemaakt op giro 555. Zo delen we het resultaat van de opdracht niet alleen via deze blog!” (Ellen, 24 augustus 2011)

Advertentie

En.. hoe was het..??

Dit is de meest gestelde vraag de afgelopen twee dagen: ‘en.. hoe was het..??’ Ik ben weer terug van mijn detox-avontuur met Zest for life in Turkije en ik kan zeggen: het was een geweldige ervaring! Zou je het zo weer doen? Nou, daar moet ik nog wel even over nadenken. Eigenlijk beviel alles aan afgelopen week, behalve het niet-eten. Niet dat het nu zo vreselijk was, maar ik miste toch iets. Iets om gedurende de dag naar uit te kijken, iets om op te verheugen. Vier sapjes per dag (waarvan twee behoorlijk vieze groentesapjes..) waren niet echt een reden om je bed uit te komen.

Waarom deze vakantie dan toch echt wel geslaagd was? Nou om de volgende redenen: het was heeeeeerlijk weer, het hotel was prachtig (ik had volgens mij de mooiste kamer, op het dakterras met uitzicht op de bergen en het meer), de begeleiding was fantastisch, het zwembad was heerlijk, er was veel sport, maar toch ook ontspanning, mijn detox-genoten waren zeer goed gezelschap en last but not least heb ik genoten van het modderbad, de zwavelbron, mijn chocoladepakking (nee, ik heb er niet van gesnoept), uitjes naar de markt, boottocht naar zeeschilpadden (zo groot heb ik ze nog nooit gezien!), heerlijke chillmomenten op het prachtige bounty strand, zonsopgang bij het meer en het zwemmen onder een waterval. Nou.. dat klinkt toch zeker niet als afzien.

Toch was het niet alleen maar vakantiepret. De eerste dagen sapkuren gingen prima. Wel raar, wat wiebelig en vooral leeg vanbinnen. Maar na een paar dagen kreeg ik er eigenlijk al een beetje genoeg van. De fruitsapjes waren heerlijk hoor, maar de groentesapjes liet ik liever staan. Niet gedaan natuurlijk, want anders wordt het wel heel leeg ‘van binnen’. Grappig dat we het veel over eten hebben gehad. Veel van mijn 12 detox-genoten misten hun dagelijkse kopjes koffie. Mijn geluk dat ik sowieso geen koffie drink. Zo rond borreltijd hadden de meesten (net als ik) erg zin in een drankje, maar vooral in een lekker snackje. Iets hartigs, iets zouts. Niets daar dus van. Daarom hebben we er veel over gepraat. Echt de lekkerste dingen werden besproken.. onder het genot van een kopje groene of kaneel thee.

Paar opvallendheden: oh, wat zijn we geconditioneerd op eten en drinken. Het zit zo in ons systeem dat het behoorlijk moeilijk is dit los te laten. En goed om te zien dat we helemaal niet zo veel voedsel nodig hebben om goed te functioneren. Sterker nog, op zo’n 300 kilocalorieen per dag hebben we nog heel wat activiteiten kunnen verrichten. Zelfs wandelingen van maar liefst drie uur en een flinke portie aquajoggen.

Tja, en hoe nu verder? Ik ben nu twee dagen terug en heb me braaf gehouden aan mijn opbouwschema. Veel groete, fruit en vers voedsel. Ik ben bezig in het boek ‘Eet jezelf mooi, slank en gelukkig‘ (dank voor de tip Ruth!) en daarin wordt duidelijk uitgelegd hoe belangrijk gezond (en lekker) voedsel voor je is. Hier ga ik me toch maar eens wat meer in verdiepen. Niet in de minste plaats om mijn 5 verloren kilo’s (4 centimeter op de heupen) niet gelijk er weer aan te jojoen. Dat zou toch zonde zijn.

Al met al dus een zeer geslaagde week. Nu op zoek naar een vergelijkbare reis, maar dan mét eten. Lijkt me fantastisch om dan lekker, maar gezond te eten. Zonder drank en snacks, maar met een boel inspiratie om dit thuis verder voort te zetten. Wie gaat er mee!? Aanmelden kan via deze blog, twitter, facebook of gewoon even sms-en of bellen. 🙂