Er wordt veel geschreven en gesproken over het nieuwe type leiderschap: de directeur in spijkerbroek, die zich tussen ‘zijn’ mensen begeeft, op een nieuwe-werken-manier en zich faciliterend opstelt en zeker niet de baas speelt. Termen die dan in eenzelfde adem worden genoemd zijn open en transparant. Ben ik (allemaal) enorme voorstander van. Om verantwoordelijkheid en betrokkenheid te creëren bij medewerkers is openheid van zaken belangrijk. Maar hoe ver ga je daar nu in? Zelf word ik nog wel eens intern teruggefloten omdat ik te open ben geweest (of wil zijn) of krijg ik – zoals je dat zo mooi zegt – het deksel op de neus omdat andere partijen niet gewend zijn echt open te zijn. Paar vragen aan je. Vind je het acceptabel dat:
- een trainee kan inloggen in het urenregistratiestysteem om een klus voor mij te doen (en dus alle gegevens van zijn mede-trainees kan zien)
- professionals van elkaar weten tegen welke uurtarieven ze zijn geplaatst op een opdracht (en dan ga ik er al van uit dat de professional zelf weet tegen welke tarief hij werkt bij opdrachtgever, er zijn bedrijven die dat niet eens vertellen)
- het salarissysteem bekend is (dat is over het algemeen geaccepteerd), maar dat je ook weet wie waar precies is ingeschaald
- ik het liefst werk op basis van waardebepaling achteraf en vooraf al aangeef wat mijn budgetruimte is. En ja, daar ben ik dan ook echt eerlijk in. Ook de evaluatie achteraf is open (zowel in positieve als in negatieve zin)
- ik geen eigen werkplek meer heb (dus ook geen kantoor met leren directeurstoel of bijbehorend gevuld koelkastje, da’s dan wel weer jammer) en altijd tussen mijn collega’s in werk (en dus veel hoor, zie en kan afstemmen)
- alle vragen die concurrerende bedrijven (of wannabe’s) aan me stellen, ik gewoon beantwoord (maar dat ik natuurlijk wel dezelfde vragen ook aan hen stel)
- ik managementrapportages een op een doorzet naar alle medewerkers zodat ze volledig inzage hebben in hoe we er voor staan
- ik vertel wie onze klanten zijn (sterker nog, ze hangen allemaal mooi ingelijst aan de muur op kantoor > ik ben trots op mijn klanten)
- de trainees en professionals gewoon met hun gegevens op de website staan (en ik weet dat er bedrijven zijn die smullen van de gegevens van trainees om ze liefst al tijdens, maar anders direct na hun traineeship in te kunnen lijven)
Tuurlijk begrijp ik dat een aantal zaken privacy-gevoelig zijn, maar de grens van transparantie heb ik zelf nog niet ontdekt. Ik geloof erg in de eigen kracht van mensen en organisaties. Als informatie op straat komt te liggen.. nou en.. dan ben ik toch al lang weer een stap verder. En doe het allemaal maar eens na. Is nog een hele klus. En laten we vooral leren van elkaar en niet dezelfde fouten maken. Zonde! En nee, ik noem mijzelf niet iemand die goed van vertrouwen is. Ik tel mijn vingers altijd na, maar wel nadat ik open en transparant heb aangegeven hoeveel vingers ik heb..
Ester van Heuven's Blog 