Bij zowel Jelmer als De Haan & Martojo staat (persoonlijke) ontwikkeling centraal. Belangrijk daarbij is onder andere het verkennen en verleggen van grenzen. Dan pas leer je jezelf (lees: ook ik) echt goed kennen. Oftewel: probeer dingen uit om te weten wat wel of juist niet bij je past. Blijf niet in je comfortzone zitten, maar toon lef. Lijken wel quotes uit een Amerikaans managementboek, maar ik geloof er wel zeer sterk in. En.. aangezien ik nogal van de voorbeeldfunctie ben (practice what you preach), vind ik dat ik ook mijn grenzen moet (wil!) verkennen en verleggen.
Hoe doe ik dat dan? Nou.. door bijvoorbeeld over hete kolen te lopen en een speer te breken met mijn keel (dank aan de fly-out van Jelmer groep 2), een ballonvaart te maken terwijl ik last van hoogtevrees heb, een halve marathon te lopen terwijl ik een half jaar ervoor het einde van de straat qua uitputting nog niet eens niet haalde en
een trip naar Azië te maken terwijl ik eigenlijk niet houd van de Aziatische keuken en liever niet opval in een menigte waar de gemiddelde mens zo’n 40 centimeter korter is dan ik. En daar kan ik weer twee nieuwe uitdagingen aan toevoegen. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar vorige week heb ik gefluisterd met paarden. Dit is trouwens geen uitdaging vanwege angst (voor het onbekende), maar vanwege belachelijkheid. Het is een enorme hype om leiderschapstrainingen te doen met paarden en o nee.. daar zou ik me zeker niet aan wagen. Ikke niet.. uhh.. toch wel..
Een collega van De Haan & Martojo (dank Denise) heb ik gevraagd een 1-daagse training te organiseren voor het (hernieuwde) staf-team met als doel om nieuwe inzichten te krijgen op het gebied van leiderschap, om een beter beeld van jezelf als manager te krijgen en tot slot om ‘gewoon’ iets leuks met het 
team te doen. En toen kwam ze met dit voorstel. Na een ferm ‘nee, daar begin ik niet aan‘, dacht ik aan mijn eigen wijze woorden over het verleggen van grenzen en heb ik alsnog (schoorvoetend, dat wel) toegestemd in deze activiteit. Vorige week was het zover en heb ik volle (paarden)bak meegedaan met het programma. Weer een grens verlegd (en geleerd dat deze activiteit toch niet echt bij me past, maar nu weet ik het uit ervaring ..).
Vandaag heb ik wederom een grens verlegd. Geen spannend verhaal ala bungeejumpen of schommelen boven een ravijn (daarvoor moet je bij oud-trainee Lieke zijn..), maar.. ik heb vandaag besloten lid te worden van een netwerk-club. Ieks..!! Dit is iets wat ik in het verleden nooit zou doen. Netwerk-clubjes zijn voor inhoudsloze mensen, die alleen maar kletsen, borrelen en proberen je iets aan te smeren (en niet alleen hun visitekaartjes).. Twee keer ben ik nu (onder licht verzet) geweest naar een
bijeenkomst van het directeurennetwerk.nl en beide keren was deze bijeenkomst leuk, nuttig, lekker (heerlijke lunch), goed gefaciliteerd en inspirerend. Geen inhoudsloos geklets, maar interessante verhalen/gesprekken/ervaringen van collega-directeuren van bedrijven die anders nooit op mijn pad zouden komen. Ja, Jorrit. Count me in (we moeten nog wel even onderhandelen – hihi). Weer een grens verlegd en ik weet zeker.. er gaan er nog vele volgen..!
Ester van Heuven's Blog 