Wel in mijn achtertuin!

Eigenlijk ben ik een bouwvakker: ik maak een plan, breek af, stabiliseer en bouw op. Maar.. de laatste tijd voel ik me meer een tuinman (of heet dat dan tuinvrouw..). In alle organisaties waar ik aan de slag ga (relatief kleine pionierende organisaties), klinkt als eerste een roep om structuur. Mooi. Daar ben ik goed in. Niet van nature overigens, maar om zelf effectief en efficiënt door het leven te kunnen gaan (zodat ik er het maximale qua tijd uit kan halen) ben ik van jongs af aan mijn structuur-gereedschapskist al gaan vullen. Belangrijkste letter van structuur zit trouwens niet in het woord opgesloten, maar is de letter D: van Duidelijkheid, van Doen en van Discipline.

Appeltje eitje hoor ik je denken. Mensen willen structuur, ik bied structuur. Wat is nu het probleem!? Nou.. het gaat om het verschil tussen ‘de groep’ en ‘het individu’. De groep geeft aan structuur te willen, maar een individueel persoon probeert toch iedere keer weer de dans te ontspringen. Hoe vaak heb ik al niet gehoord dat een nieuwe regeling/afspraak heel goed is (‘fijn dat ie er is, dit hadden we al veel eerder moeten hebben’), maar als puntje bij paaltje komt, deze regeling vooral niet geldt voor de individuele medewerker (‘goede regeling, maar voor mij geldt een heel andere situatie’). Voorbeelden te over. Over reiskosten, onkostenvergoedingen, leaseregelingen, bonusregelingen, werktijden, contracturen, aanwezigheid bij bijeenkomsten, urenregistraties en ga zo maar door, Wat is dat toch, dat NIMBY-principe (not in my backyard)..

Er zijn hele boeken geschreven over dit fenomeen. Nu snap ik dat het bij grote zaken als het aanleggen van nieuwe snelwegen en vliegvelden het een issue kan zijn dat je deze liever niet door je eigen achtertuin hebt lopen. Alhoewel.. Ik woon zelf in Hoevelaken (bekend van files bij knooppunt Hoevelaken. Ja, daar kun je ook wonen..). Iedereen weet dat dit een verkeerstechnische draaischijf is voor Nederland. Dan weet je ook dat daar consequenties aan verbonden zijn. Het knooppunt is net aangepast en er wordt al weer een nieuw masterplan ontwikkeld. Ik ga er eerlijk gezegd vanuit (worst case scenario) dat ik in 2023 een fly-over in mijn tuin krijg. Krijg ik dan ook last van het NIMBY-syndroom? We zullen het zien. Hopelijk ben ik dan heel goed in bouwvakken en tuinieren geworden en gebruik ik die fly-over als kans om zo mooi en functioneel te wonen dat iedereen een fly-over in zijn achtertuin wil. Dan wordt de N vervangen door een H: Hoera, in my backyard!

Advertentie

Sportief en enthousiast Jelmer!

Mijn dag kan niet meer stuk

Kijk. Hier doe ik het voor. Niet voor de complimenten (ook leuk natuurlijk), maar om jonge ingenieurs daadwerkelijk zijn/haar talenten te laten ontdekken en ontwikkelen zodat zij alles kunnen wat ze willen (en vice versa).

Beste Hugo en  Ester,

 

Ik realiseer mij dat het behoud van mijn werkplek bij mijn tweede businesspartner rond oktober vorig jaar mede te danken is aan jullie flexibele houding en investering in mijn toekomst/ontwikkeling. Dank jullie wel! Het feit dat ik hier een succesvol jaar achter de rug heb, is te danken aan het Jelmer-concept en aan jullie. Ik heb veel zin om over 2 maanden bij mijn derde (en laatste) businesspartner aan de gang te gaan en vanaf daar mijn eigen pad te kiezen. Ik heb het gevoel al veel beter te weten wat ik kan, wat ik wil en hoe dat te bereiken. Het is jammer dat mijn laatste jaar bij Jelmer alweer ingegaan is, want ik leer ontzettend veel.

 

Bedankt.

Mooi bericht en goed voorbeeld dat Jelmer hand in hand opgaat met zijn/haar trainees. Jelmer faciliteert ontwikkeling en de trainee doorgaat ontwikkeling. Wat een fantastische combinatie.